ترتیب مصحف: 36 سوره

نام های دیگر سوره: قلب قرآن – قاضیه – ریحانةالقرآن – دافعه-

این سوره در« مکه » نازل شده و 83 آیه دارد

وجه نام گذاری این سوره آیه اول آن است که از حرف مقطعه قرآن می باشد. « یاسین » را نام پیامبر خدا هم دانسته اند

بخش های این سوره عبارت است از:

1.بیان رسالت پیامبر اکرم(ص) و هدف نزول قرآن کریم.

2.ذکر رسالت بعضی از پیامبران الهی و چگونگی دعوت آنها به توحید، ایمان آوردن حبیب نجار و پاداش اخروی وی و مبارزه پی گیر و طاقت فرسای رسولان الهی با شرک.

3.اشاره به آیات الهی در دنیا، معاد و دلائل آن، پرسش و پاسخ در قیامت، بهشت و جهنم.

4.ذکر آیاتی برای بیداری و هوشیاری ناآگاهان، مانند گردش در زمین برای آگاه شدن از اوضاع ستمکاران در گذشته اشاره به رویش گیاهان از زمین مرده، روییدن باغها و حرکت

کشتی ها در دریا.

این سوره مکی می باشد بجز آیه 54 که مدنی است.

محتوای سوره: در این سوره چهار بخش عمده مخصوصاً دیده می شود:

1) نخست سخن از رسالت پیامبر اسلام (ص) و قرآن مجید و هدف از نزول این کتاب بزرگ آسمانی است .

2) بخش دیگراز رسالت سه نفر از پیامبران الهی ، و چگونگی دعوت آنها به سوی توحید و مبارزه پی گیر و طاقت فرسای آنها با شرک سخن می گوید.

3) بخشی از این سوره که از آیه 33 شروع می شود و تا آیه 44 ادامه دارد مملوّ از نکات جالب توحیدی ، و بیان گویا از آیات و نشانه های عظمت پروردگار در عالم هستی است.

4) بخش مهم دیگری از این سوره در مسائل مربوط به «معاد» و دلائل گوناگون آن و چگونگی حشر و نشر ، و سوال و جواب در روز قیامت، و پایان جهان، و بهشت و دوزخ سخن می گوید، و در لابلای این بحثها آیاتی تکان دهنده برای بیداری و هشیاری غافلان و بی خبران آمده است که اثری نیرومند در دلها و جانها دارد.

فضیلت تلاوت سوره: سوره «یس» در احادیث به عنوان «قلب قرآن» نامیده شده است.

در حدیثی از پیامبر اسلام (ص) می خوانیم : «هر چیزی قلبی دارد، و قلب قرآن یس است».

در حدیثی از امام صادق (ع) نیز همین معنی آمده است و در ذیل آن می افزاید:«هر کس آن را در روز پیش از آن که غروب شود بخواند در تمام طول روز محفوظ و پر روزی خواهد بود، و هر کس آن را در شب پیش از خفتن بخواند خداوند هزار فرشته را بر او مامورمی کند که او را از هر شیطان رجیم و هر آفتی حفظ کنند...» و به دنبال آن فضایل مهم دیگری نیز بیان می فرماید.

محتوایی بیدارگر ایمان بخش و مسو ولیت آفرین و تقوا که وقتی انسان در آن اندیشه کند و این اندیشه در اعمال او پرتو افکن گردد خیر دنیا و آخرت را برای او به ارمغان می آورد.